Χρέωση τόκων, ή, τουλάχιστον, ένα υπέρογκο επιτόκιο. Τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, υπολογίζεται ότι η χρέωση τόκων ήταν «αντίθετες προς τη φύση των πραγμάτων"? Cato έκρινε επί ίσοις όροις με ανθρωποκτονία. Για πολλούς αιώνες, η καθολική εκκλησία θεωρείται όπως αμαρτωλό τη χρέωση των τόκους από τους δανειστές και δεν επιτράπηκε στις καθολικές χώρες, αν και οι Εβραίοι είχαν απαλλαγεί, εφόσον δεν χρεώνουν υπερβολικά ποσοστά. Σύμφωνα με τον Πάπα Βενέδικτο ιδ΄, το 1745, ενδιαφέρον πρέπει να θεωρηθεί ως μια αμαρτία επειδή «ο πιστωτικός φορέας επιθυμεί περισσότερο από ό, τι έχει δώσει». Στις πιο σύγχρονες οικονομίες, ενδιαφέρον έχει αναγνωριστεί ως ένα σημαντικό τμήμα του οικονομικού συστήματος, ο δανειστής ως ανταμοιβή για τον κίνδυνο που δίνεται στη λήψη ενός δανείου. Ακόμα κι έτσι, πιο ανεπτυγμένες χώρες έχουν κάποια μορφή τοκογλυφίας δικαίου στούς τόκων πόσο ψηλά μπορεί να είναι. Στόχος τους είναι να προστατεύουν τους δανειολήπτες από πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης από αδίστακτους τοκογλύφους.