Dominująca Teoria ekonomii z XVIII wieku XX wieku, kiedy przekształciła się w ekonomii neoklasyczny. Klasycznego ekonomistów, którzy Adam Smith, David Ricardo i John Stuart Mill uważał, że prowadzenie indywidualnych self-interest produkowane możliwie największe korzyści ekonomiczne dla społeczeństwa jako całości za pośrednictwem mocy Niewidzialna ręka. Również uważali, że gospodarka jest zawsze w równowadze lub kierunku go. Równowagi została zapewniona na rynku pracy przez ruchy płac oraz na rynku kapitałowym przez zmiany stopy procentowej. Stawka odsetki zapewnić, że całkowite oszczędności w gospodarce była równa całkowitej sumy inwestycji. Zachwiania, wyższych stóp procentowych, które zachęca bardziej oszczędności i inwestycji oraz niższe stawki oznaczało mniej zapisywanie i więcej inwestycji. , Gdy zapotrzebowanie na robociznę wzrósł lub spadła, płace byłoby również rosną lub maleją utrzymanie zatrudnionych na pełne zatrudnienie. w zawodach w latach 20 lat trzydziestych XX wieku, John Maynard Keynes zaatakował niektóre z głównych przekonania ekonomii klasycznej i neoklasyczny, który stał się unfashionable. w szczególności on twierdzili, że stopa procentowa została ustalona lub pod wpływem działań spekulacyjnych inwestorów obligacji i że płace były nieelastyczne w dół, tak, że jeśli popyt na robociznę spadła, wynik będzie bezrobocia wyższa niż tańsze pracowników.